'Leer experimenteren’, ’help mensen hun aanpassingsvermogen te organiseren’, ’werk intensiever samen met andere opleidingen, ook de commerciële’, ’doorbreek de monocultuur’, ’wees veiliger voor diversiteit’, ’heb meer ruimte voor diegenen die al een andere master hebben afgerond’, ’wees als Politieacademie duidelijker aanwezig in het publieke debat’.
Het is een selectie van de wensen die op tafel kwamen tijdens het twaalfde politiedebat. Vanuit zeer diverse hoeken. Relatieve buitenstaanders als Marjolein ten Hoonte (Randstad), Klaus Boonstra (College Zorg Opleidingen), Ron Bormans (Hogeschool van Rotterdam) en Rick Strijbos (Security Academy) hielden het politieonderwijs een spiegel voor. Ook meer interne spelers als Gery Veldhuis, Jan Struijs, Edwin Bakker en Henk van Essen dachten mee over hoe studenten nu en in de toekomst, maar ook collega’s die al in de dagelijkse praktijk werken, door onderwijs beter kunnen worden ondersteund. Belangrijke rode draad: de wereld om de politie heen verandert snel, er is bovendien hoge druk op de capaciteit van de politie, het politieonderwijs moet bijpoten.
Kathelijne van Kammen constateerde dat de Politieacademie gezien al die behoeftes op de goede weg zit. Veel ervan is al praktijk, anderen zijn als ambities geformuleerd in de net opgeleverde strategische visie van de Politieacademie. De relatie met de politie zelf kan wel nog hechter, zo bleek tijdens het debat. Meer betrokkenheid van de politiepraktijk bij het onderwijs, met name van leidinggevenden, zou de kwaliteit van studenten en dus politiewerk verbeteren. Iets wat Gery Veldhuis ’de vinger op de zere plek’ noemde. En ook een betere ’behoeftestelling’ is een gezamenlijke opdracht voor academie en politietop, zo stelden van Kammen en Henk van Essen vast. Ron Bormans toonde zich ondertussen jaloers. ’Er zijn weinig sectoren waarin werkgever en opleiding zo’n gesprek aan één tafel voeren.’
