Eerste keer (grote) huiszoeking Gideon is student aan de Politieacademie wanneer hij de kans krijgt om mee te lopen met de recherche. ‘Als student heb ik zo'n tien tot vijftien huiszoekingen meegemaakt,’ vertelt hij trots. Eén huiszoeking is hem goed bijgebleven. ‘Het is weekend als ik aan het werk ben. We zijn met een klein team, dus als er iets te gebeuren staat, kan ik vaak mee. ’s Ochtends hebben we iemand aangehouden. Hij wordt verdacht van handel in verdovende middelen. Hij had een paar flesjes met een onbekende substantie bij zich, maar ook heel specifieke pakketjes. Die waren netjes ingepakt, met allemaal hetzelfde type plastic en dezelfde sticker erop. Het leek wel zijn eigen merk.’ De rechter-commissaris opent de doorzoeking ‘We willen meteen doorgaan en vragen een huiszoeking aan bij de officier van justitie. Die neemt contact op met de rechter-commissaris van de eenheid. Ze overleggen over de zaak en daarna is het aan de rechter-commissaris om de doorzoeking goed te keuren. Dat kan hij telefonisch doen, of hij komt zelf mee. Hij besluit om mee te gaan. Hij is de persoon die bepaalt wat we wel en niet mogen doorzoeken en wat in beslag genomen kan worden. Hij is daar leidend in.’ ‘We gaan naar een appartement met meerdere slaapkamers. Dit is het adres waar de verdachte volgens de burgerlijke stand ingeschreven staat. Als we binnenvallen, is er niemand thuis. Je moet dan goed kijken welke kamer je doorzoekt. Er moet namelijk een redelijk vermoeden zijn dat de kamer van de verdachte is. Ik krijg toestemming om samen met een collega de vermoedelijke kamer van de verdachte te doorzoeken. En het lijkt inderdaad zijn kamer te zijn: ik vind zijn OV-chipkaart en een aantal foto's van hem.’ ‘Ik vind ook wat los geld’ ‘Na een poosje kijk ik onder het bed. Daar zie ik een grote tas staan. Als ik hem openmaak, blijkt hij helemaal vol te zitten met de verdovende middelen waarmee hij was opgepakt. En ja, met precies dezelfde sticker erop. Dit is een duidelijke link naar hem. In een zijvak van de tas vind ik ook wat 'los geld'. Ik tel het geld met een collega en we komen op zo'n tienduizend euro uit. Het geld en de verdovende middelen worden daarna in beslag genomen als bewijs in de zaak tegen de verdachte.’ ‘Deze huiszoeking was een flinke vangst. Dat we dit soort zaken vinden, vind ik niet zo gek. We doen pas een doorzoeking als er een redelijk vermoeden bestaat dat er iets te vinden is, dus we vinden vaak wel wat. Wat ik wel gek vind, is dat je bij iemand anders in zijn huis staat, wat best privé is. Dit vind ik soms nog wel een vreemde gedachte. Het lijkt normaal omdat je bij de politie werkt, maar dat is het natuurlijk niet. Als je er als mens over nadenkt, is zoiets best ingrijpend.’