‘Het klinkt cliché, maar ik ben echt bij de politie gegaan om de samenleving veiliger te maken’ Sanne is één van de hoofdrolspelers in de docuserie ‘Blauw’ die AVROTROS elke vrijdagavond uitzendt. Sanne is politieagent in opleiding; in april studeert ze af. Sanne haar moeder overleed toen ze vijftien jaar was. Als gevolg hiervan maakte ze haar opleiding (vwo) niet af en besloot ze te gaan werken op jonge leeftijd. Na vijf jaar in de beveiliging, wist ze het zeker: ‘ik word politieagent’. ‘Echt niet alleen maar bonnen uitschrijven’ ‘Wat zo uniek is aan mijn werk, is dat ik als agent echt hulp verleen. Veel mensen denken dat politieagenten alleen maar bonnen uitschrijven, maar dat is echt maar een klein deel van mijn werk. Ik ben voornamelijk bezig met noodhulp. Als agent ben je vaak als eerste ter plaatse en moet je bijvoorbeeld helpen bij een reanimatie of eerste hulp verlenen na een verkeersongeluk. Dat is niet altijd even makkelijk.’ ‘Laatst was ik bij iemand die met een cirkelzaag per ongeluk drie vingers had afgesneden. Je moet dan heel koel blijven. Ik ben naast die man gaan zitten, heb zijn arm omhoog gehouden en heb hem aan de praat gehouden. Ik heb - denk ik - maar dertig bonnen uitgeschreven afgelopen jaar, maar veel meer mensen geholpen.’ Zelfvertrouwen ‘Het klinkt cliché, maar ik ben echt bij de politie gegaan om mensen te helpen en de samenleving veiliger te maken. Dat deed ik als beveiliger natuurlijk ook, maar ik wilde meer. Door mijn ervaring in de beveiliging, ben ik scherper gaan kijken dan de gemiddelde burger. En ik stap nu op mensen af in plaats van dat ik een stap naar achteren doe. Mijn zelfvertrouwen is door mijn werk in de beveiliging ook gegroeid. Ik denk dat als ik eerder bij de politie had gesolliciteerd, ik niet direct was aangenomen.’ Zelfvertrouwen en oplossingsgericht te werk gaan vindt Sanne persoonlijke en professionele kwaliteiten die essentieel zijn voor goed politiewerk. Maar ook zelfreflectie en zelfontwikkeling. ‘Ik leer op de Politieacademie echt naar mezelf kijken. Dat leer ik buiten de politie om niet. In de opleiding is het normaal, maar in de maatschappij zie ik die zelfreflectie minder. Dit maakt ook dat het samenwerken met je collega’s veel intenser is; je bent eigenlijk één met je collega.’ Het verschil maken ‘Als er iets in mijn eenheid aan de hand is, is het vaak wel heftig. Anderhalve week geleden heb ik nog bij een reanimatie geholpen. Een hoogbejaarde man werd in het bijzijn van zijn vrouw gereanimeerd. De vrouw raakte een beetje in de war en in paniek. Ik ben met haar apart gaan zitten terwijl ze met de man bezig waren. Hij heeft het niet gered. Op het moment dat ik afscheid van haar nam, zei ze: “Ik hoop dat ik jou nog eens tegenkom, maar dan in andere omstandigheden”. Ja, dat blijft me wel bij. Dat is voor mij wel een bevestiging dat ik van waarde ben geweest voor haar.’ De fascinatie voor het politiewerk, zat er al jong in bij Sanne. ‘Samen met mijn moeder keek ik vroeger al naar crimeseries op TV: Bones, NCIS, dat soort series. Uitzoeken wie het gedaan heeft, vind ik erg interessant. Ik zou daarom na een paar jaar werkervaring als politieagent, verder willen groeien in het vak. Uiteindelijk zou ik graag bij de recherche of de forensische opsporing willen werken.’