Het verhaal van Jeltje Voor een ander iets kunnen betekenen. Dat vindt Jeltje het belangrijkste in haar werk. Ze volgde een opleiding tot fotograaf en fotografeerde daarna vooral veel kinderen. Al snel merkte ze dat ze meer wilde. Jeltje ging daarom aan de slag als vrijwillige fotograaf bij Stichting Earlybirds voor vroeggeboren kindjes. En bij Stichting Still voor baby’s die tijdens de zwangerschap of tijdens de bevalling zijn overleden. Dit betekenisvolle werk wilde ze graag voortzetten. Inmiddels zit Jeltje in de opleiding tot agent en werkte ze al eerder op de meldkamer en bij het Regionaal Service Centrum van de politie. Jeltje deelt haar verhaal. ‘Voordat ik bij de politie kwam, was ik zelfstandig ondernemer in portretfotografie. Ik was echt een kinderfotograaf. In een babywinkel fotografeerde ik de hele dag kinderen. Tijdens een simpele shoot konden ouders soms heel ontevreden en kritisch zijn op hun eigen kinderen. Ik ben iemand die graag iets voor een ander betekent. Daarom begon ik met fotograferen voor Stichting Earlybirds. Die vroeggeboren kindjes liggen op de couveuseafdeling. Met de een gaat het de goede kant op, maar andere baby’s liggen in kritieke toestand.’ Dankbaar werk ‘Toen kreeg ik bericht dat mijn nichtje een hersentumor had. Ze was negen maanden. Ik hoorde dat ze het niet zou overleven. Ik heb mijn camera gepakt om een reportage van haar te maken. Ook nadat ze was overleden, heb ik een reportage voor de ouders gemaakt. Van dichtbij zag ik hoe belangrijk zulke foto’s zijn. Elk jaar op de geboorte- en sterfdag komen de foto’s terug. Ik heb me gelijk aangemeld voor Stichting Still. Ik haalde er veel kracht en energie uit om zoiets voor iemand te kunnen betekenen. Het is heel dankbaar werk. Daar wilde ik meer van.’ ❛❛ Bij de politie sta je voor iemand klaar wanneer diegene dat echt nodig heeft ‘Nooit lig ik ’s avonds in bed met mijn telefoon. Maar op een avond wel, omdat ik niet kon slapen. Op social media zag ik een vacature voor de meldkamer voorbijkomen. Gelijk wist ik: dit is wat ik wil doen. Bij de politie sta je voor iemand klaar wanneer diegene dat echt nodig heeft. Ik heb vanuit gevoel mijn sollicitatie geschreven. Hoe ik denk, wat ik doe en wat ik wil. Dat vonden ze heel mooi. Zo ben ik bij de politie binnengekomen. Het moest gewoon zo zijn.’ Van meldkamer naar agent op straat ‘Werken op de meldkamer is fantastisch. Je hebt het eerste contact met mensen die 112 bellen. Je kunt er op dat allereerste moment voor iemand zijn. Toch merkte ik al snel dat ik meer wilde. Ik ben heel nieuwsgierig en wil graag dingen zelf doen. Bij meldingen was ik benieuwd wat er precies was gebeurd. Ik wilde daar zelf met mijn neus bij staan, iemand in de ogen kijken en ter plaatse helpen. Ik heb daarom binnen een jaar gesolliciteerd en volg nu de opleiding tot agent op straat.’ ❛❛ Ik wilde daar zelf met mijn neus bij staan, iemand in de ogen kijken en ter plaatse helpen ‘Ik wil eerst de noodhulp in en ervaring opdoen. Daarin zijn er veel verschillende richtingen die mij aanspreken. ‘Jeugd’ is bijvoorbeeld een lastige groep die ik interessant vind. En ‘zeden’ is iets heftigs, maar daar kun je ook echt iets betekenen. Tijdens mijn opleiding wil ik daarom op veel plekken meekijken en ervaren hoe het is. Ik vind het mooi dat we die kansen ook krijgen. Zeker als je er goede leerdoelen aan koppelt en eigen initiatief toont.’ Voorbeeldfunctie ‘De voorbeeldfunctie vind ik het mooie aan politiewerk. Zelf heb ik drie kinderen. Ik laat ze zien dat als je iets echt wilt en daarvoor gaat, dat het dan mogelijk is. Ze vinden het fantastisch dat ik dit doe en zijn supertrots. Ik ben heel open met mijn kinderen. Ik ga niks uit de weg. Ik ging het gesprek aan over de overleden baby’s. En nu vertel ik ze wat ik leer in de opleiding. Op de school van één van mijn kinderen deed iemand in de klas bijvoorbeeld iets wat niet mocht. Een ander spoorde dat aan. Dan leg ik uit hoe dat gaat in de grotemensenwereld met boeven. Dat vinden ze heel interessant. Ik vind het mooi dat ik ze dat kan meegeven.’