Het verhaal van Leon Als kind krijg je vaak de vraag wat je wil worden als je later groot bent. Voor Leon was dat al vroeg duidelijk. Hij wilde politie- of brandweerman worden. Inmiddels is hij het allebei. Leon volgt de politieopleiding, maar heeft ook al veel ervaring opgedaan bij de vrijwillige brandweer. Een jongensdroom die uitkomt. Afgelopen maand organiseerde Leon een speciale dag voor alle hulpdiensten. Op deze dag mochten politie, brandweer en ambulance met elkaar oefenen. Een dag waarop Leon al zijn ‘vakbroeders’ samen zag komen. Hij vertelt over deze ervaring. ‘Ik kom uit de horeca. Jarenlang ben ik kok geweest. In die tijd kende ik mensen die bij de brandweer zaten. Zij vertelden altijd mooie verhalen. Dat wilde ik ook. Daarom ben ik het gewoon gaan doen. Het werk bij de vrijwillige brandweer deed ik er toen al naast. Het gebeurde dus weleens dat ik in de keuken stond en dat er ineens een kok minder was. Als mijn pieper ging, moest ik naar de kazerne.’ Het verschil maken ‘Bij de vrijwillige brandweer vind ik het mooi om klaar te staan voor de mensen. Maar het werk heeft natuurlijk ook geweldige actie in zich. Je staat met je neus boven op de dingen die gebeuren. Je kunt daar het verschil maken. Dat is ook de reden waarom ik nu de politieopleiding volg. Daar waar iedereen een stapje terugzet, ben ik degene die nog een stapje extra zet voor iemand anders. Dat spreekt mij aan. Met blauw door het verkeer is natuurlijk heel vet. Maar het is ook een soort ideaal wat ik heb. Met mijn werk probeer ik de wereld een ministukje beter te maken.’ ❛❛ Daar waar iedereen een stapje terugzet, ben ik degene die nog een stapje extra zet voor iemand anders ‘Bij de brandweer heb ik al veel reanimaties gedaan. Daardoor is in de opleiding een oefening in levensreddend handelen wat makkelijker voor mij. Ook oefenen we bijvoorbeeld met verkeersongevallen. Dan snap ik echt wel wat er moet gebeuren. Maar ik moet wel steeds bedenken welk uniform ik aan heb. De brandweer wordt niet voor niets de ‘rode sporen vernietiger’ genoemd. Zij hebben geen oog voor sporen en willen alleen slachtoffers helpen. Natuurlijk gaat het slachtoffer altijd voor, maar de politie denkt veel meer na over sporen.’ Samenwerkingsoefening ‘Vanuit de opleiding kreeg ik de kans een samenwerkingsoefening te organiseren voor de brandweer en de politie. Ik heb zelfs een ambulance bereid gevonden om te komen. Daarmee hadden we het plaatje compleet. We hebben vier oefeningen gedraaid. Er was een verkeersongeval en een les in waterongevallen. Ook hebben we geoefend hoe je werkt op hoogte. En we hebben agenten laten ervaren waarom je niet naar binnen wil in een ruimte met rook.’ ❛❛ Iedereen staat voor elkaar klaar om te helpen als iemand iets niet durft of iets niet wil ‘Het werken op hoogte met de ladderwagen was voor sommigen een drempel. Uiteindelijk heeft toch iedereen de stap gezet om naar boven te gaan. Ik hou zelf ook niet van die ladder. Dat ding zwiept op 32 meter hoogte heen en weer. Sommige mensen hebben echt hun grenzen verlegd. Daarbij was mentale kracht wel van toepassing. Mijn collega vond het ook heel spannend. We zijn toen met z’n tweeën naar boven gegaan. Dat is het mooie aan onze klas. Iedereen staat voor elkaar klaar om te helpen als iemand iets niet durft of iets niet wil.’ Vakbroeders ‘Bij de brandweer heb je een verbroedering met elkaar, omdat je samen heftige dingen meemaakt. Dat heb ik ook met mijn leerteam. Op deze dag had ik al mijn vakbroeders bij elkaar. Ik had echt een moment van trots. Vaak plagen we elkaar onderling een beetje tussen de politie, brandweer en ambulance. Welke hulpdienst is het beste? Door deze dag begonnen alle disciplines elkaar te begrijpen. Straks in het werkveld kom je elkaar ook tegen. Iedereen heeft zijn eigen taak, maar het doel is hetzelfde.’