‘Wat ik vooral op de Politieacademie heb geleerd, is uit mijn comfortzone stappen’ Tijdens zijn jeugd had Gideon (29) veel vrienden uit verschillende culturen. Zelf heeft hij ook een migratieachtergrond: zijn vader is Moluks en Indonesisch, zijn moeder Nederlands. ‘Ik kwam tijdens mijn jeugd bij mensen met verschillende komaf over de vloer. Daardoor leerde ik dat iedere cultuur weer net even andere basisregels heeft. Ik denk dat het belangrijk is voor een politieagent om ervaring te hebben met verschillende culturen, omdat je op die manier een brug kan slaan tussen de politie en de diverse samenleving waar we in leven.’ Gideon is één van de hoofdrolspelers in de docuserie Blauw, die door AVROTROS op vrijdagavond wordt uitgezonden. In aflevering 9 zien we dat hij verschillende scheldwoorden naar zijn hoofd krijgt; onder andere zijn moeder wordt uitgemaakt voor ‘hoer’. ‘Ik wist niet goed wat ik met de situatie aan moest, want ik wilde eigenlijk ingrijpen. Ik weet dat het aan het uniform ligt en niet persoonlijk is, maar ik vond het een lastige situatie. Tegelijkertijd is het essentieel voor succesvol politiewerk om professioneel te blijven; je mag je niet laten leiden door je emoties.’ Grenzen stellen ‘Wat ik misschien nog wel het lastigste vind aan politiewerk, is dat je op bepaalde momenten echt grenzen moet stellen: tot hier en niet verder. Dat heb ik in mijn vorige banen nooit meegemaakt.’ Gideon werkte voorheen als taxichauffeur en transportplanner. ‘Nu zit ik soms echt in de rol van: ‘jij moet naar mij luisteren’. Dat is soms wel moeilijk, want je wil mensen ook vrijlaten. Maar in dit werk kan het echt niet dat je iedereen maar vrijlaat om te doen wat ze willen. Grenzen stellen is soms ook lastig omdat mensen soms niet weten wat ze fout doen. Dat leg ik natuurlijk wel uit, maar dat komt niet bij iedereen goed aan.’ ‘Ik vind het politiewerk écht leuk’ ‘Wat ik vooral op de Politieacademie heb geleerd, is uit mijn comfortzone stappen. De simulaties bijvoorbeeld, vond ik best spannend. Het is de bedoeling dat je hiervan leert en je mag dus ook fouten maken, want daar leer je van. Maar ik vond die fouten maken in het begin best lastig, omdat ik alles goed wilde doen.’ ‘Over het algemeen vind ik het politiewerk echt heel erg leuk. De meeste mensen - en ik ook vroeger - hebben geen idee wat er allemaal bij politiewerk komt kijken. De burger komt doorgaans alleen in het verkeer met de politie in aanraking, maar het werk is zo veel meer. Ik ben gelukkig nooit verrast door iets van ‘oh, hoort dit ook bij mijn werk?’ Misschien had ik ook niet zoveel verwachtingen over wat ik wel of niet zou doen.’ Moorden oplossen ‘Nieuwsgierigheid is misschien wel mijn sterkste kant en de reden dat ik bij de politie ben gegaan. Van jongs af aan wilde ik moorden oplossen en van betekenis zijn voor de samenleving. En dat is gelukt. Ik werk nu bij de recherche. Ik vind het niet jammer dat ik niet meer in de noodhulp werk zoals in het begin; ik ben gewoon meer een ‘opsporingspersoon’. Dat klinkt misschien een beetje raar, maar ik wil graag de diepte in en ik hou van puzzelen.’