Het verhaal van Jovanny Als politieagent blijf je een mens. Je ziet, hoort en voelt misschien dingen die beschadigend zijn. Dat kun je niet voorkomen. Maar je kunt wel zorgen dat je daar zo goed mogelijk op voorbereid bent. Jovanny is docent Algemeen Juridisch. Hij geeft zijn studenten juridische kennis mee, maar ook mentale weerbaarheid om ze klaar te stomen voor wat komen gaat. Naast het docentschap werkt Jovanny een dag in de week in de praktijk. In zijn lessen maakt hij de vertaalslag van theorie naar praktijk. Jovanny vertelt in dit verhaal hoe hij dat doet. ‘Ik probeer politiestudenten klaar te stomen voor de praktijk, zodat ze zijn voorbereid op de harde, rauwe werkelijkheid. Het is zo bizar wat wij in ons politiewerk zien. Het is niet te beschrijven wat er als mens van je wordt verwacht. Je moet een manier vinden hoe je met al die gekkigheid omgaat. Dat is de reden waarom ik naar de Politieacademie ben gegaan. Het juridisch kader uitleren is hartstikke belangrijk. Maar ik probeer de studenten vooral inzichten mee te geven om het werk in de praktijk aan te kunnen.’ Veel gezien, gehoord en gevoeld ‘Zelf heb ik op verschillende plekken binnen de politie gewerkt. Van grensbewaker bij de zeehavenpolitie tot hoofdagent in Amsterdam. Ik heb in Amsterdam-Oost en -West gewerkt en bij de recherche in Noord. Maar ook in het centrum van Amsterdam. Dat paste helemaal bij mij. Er was heel veel reuring, veel incidenten en zware criminaliteit. Ik heb veel voor mijn kiezen gehad in die tijd. Met eigen ogen heb ik gezien waarmee studenten in de praktijk te maken krijgen. Alles wat ik heb gezien, gehoord en gevoeld, neem ik nu mee naar de academie.’ ❛❛ Ik heb geleerd om me er onderweg al visueel op in te stellen dat het heftig wordt ‘Ik maakte heftige dingen mee, zoals steekpartijen, schietpartijen, reanimaties met slechte afloop, slechtnieuwsgesprekken, kinderen die gewond raakten. Ik nam een melding aan en reed ernaartoe. Maar pas ter plaatse zag ik hoe heftig het was. Ik heb toen geleerd om me er onderweg al visueel op in te stellen dat het heftig zou worden. Erger dan wat ik ooit eerder had gezien. Als het dan minder erg was, kon ik er beter mee omgaan. Die mentale en visuele voorbereiding is zo’n belangrijk onderdeel van het uitvoeren van de politietaak. Misschien wel het belangrijkste.’ Veilig oefenen ‘Soms laat ik de studenten voorbeelden uit de praktijk zien tijdens simulaties. Ik heb een keer een simulatie gedaan waarbij een telefoon werd gestolen. De studenten moesten mij als verdachte aanhouden. Op het moment dat ze bij me in de buurt kwamen, rende ik keihard weg. Ik zag dat de studenten in de achtervolging te voet meteen uitgeput raakten. Ze hadden een te hoge hartslag. Ze schoten in het rood, waardoor ze niet meer goed konden nadenken.’ ❛❛ Wat is er nou allemaal gebeurd tijdens die achtervolging? ‘Er gebeuren de gekste dingen op zo’n moment, maar dat is prima. Ik heb geen oordeel en daarom voelen ze zich veilig om te oefenen. De eerste reactie is achteraf: ‘wauw dit is echt gaaf, dit is het echte politiewerk.’ Maar wat is er nou allemaal gebeurd tijdens die achtervolging? Wat heb je precies tegen me gezegd? En wat nou als je dit meemaakt in de praktijk? Ik laat het ze ervaren en houd dan mijn mond. Het is niet aan mij om een plan te verzinnen. Dat moeten ze zelf doen.’ Anekdotes in de les ‘Naast de lessen op de Politieacademie, werken mijn studenten op leer- en ontwikkelplekken. Ik ga in uniform naar die plekken toe. Soms heb ik een politiemotor of politieauto bij me. En dan ga ik vanuit dat bureau weer even de straat op. Ik doe twee of drie uurtjes surveillance of ik ga met een student mee de noodhulp in. Ik pak altijd mijn momenten en meldingen mee, zodat ik kan zien wat er speelt in de maatschappij. Maar ook om te zien hoe de processen gaan en wat er is veranderd.’ ❛❛ Kwam ik daar in politie uniform aan, terwijl ze nog bloot en ingeolied tegenover me stonden ‘Toen ik nog jong was en op de noodhulp werkte, heb ik twee boeken geschreven. Ik moest van me af schrijven, omdat het anders in mijn hoofd bleef plakken. Het was een manier om te ontspannen. Soms deel ik die verhalen in de les. Daar zitten ook grappige verhalen bij. Verhalen van situaties die zo bizar zijn dat je ze niet kunt verzinnen. Ik kwam bijvoorbeeld een keer bij prostituees vanwege een ruzie over geld. Kwam ik daar in politie uniform aan, terwijl ze nog bloot en ingeolied tegenover me stonden. Dat zijn anekdotes waardoor mensen aan je lippen hangen. Dan zie je gewoon de oortjes klapperen.’